Eerder dit jaar gaf Ewout Irrgang een suggestie aan politici. Hij vertrok als waarnemend president van de Algemene Rekenkamer Deze krant Let op: ‘Politieke partijen die verkiezingsprogramma’s schrijven, en zeker als ze na de verkiezingen samen een kabinet willen vormen, zijn zeker vrij om uitvoerende instanties bij dat proces te betrekken.’ Hij arriveerde op tijd, aangezien het interview op 8 augustus was; Alle partijprogramma’s werden nog steeds geschreven en verfijnd.
We zitten nu midden in een nachtmerrie van verkiezingsbeloften. Op belastinggebied hebben we aanbiedingen: het (gedeeltelijk) afschaffen van de belastingopslagen, sleutelen aan de belastingaftrek en het veranderen van de inkomsten- en vermogensbelasting. De vraag hoe goed de Belastingdienst zulke veranderingen kan doorvoeren, lijkt niemand op het puntje van zijn stoel te houden. Toch is dat best een spannend thema. Dit is hoe het gebeurt EW-tijdschrift Deze maand wordt beschreven hoe de Belastingdienst boos wordt als politici weer met een nieuwe wet of maatregel komen. Om het cortisolniveau onder haar medewerkers onder controle te houden, heeft de Belastingdienst een aparte afdeling die de verlanglijstjes van politici beheert: portefeuillebeheer. Iedereen die iets van de Belastingdienst wil, verzamelt zich zo nu en dan ‘als gladiatoren in een kamer’ om te vechten over welk project bovenaan de to-do-lijst moet staan.
Over door de auteur
Ibtihal Jadib Een plaatsvervangend rechter, auteur en columnist D. Voxkrant. Columnisten hebben de vrijheid om hun mening te uiten en zijn niet gebonden aan journalistieke normen voor objectiviteit. lezen hier Onze gids.
Ook op het gebied van migratie zijn er veel beloftes, al is de IND niet het meest gedoseerde bedrijf van het land. IND gepubliceerd in mei Implementatiestatus, waarin hij schrijft dat grenzen zichtbaar zijn. Niet voor allochtonen, maar over wat de IND nog kan regelen. Uitvoerende instanties hebben ‘een doordachte visie van de politiek en een stabiele financieringsstructuur van de IND nodig, om de beleidsuitvoering te faciliteren’. Er moeten meerjarige contracten komen, stabiele financiering en vereenvoudigde wet- en regelgeving. Deze verzoeken lijken geen enkele rol te spelen in het verkiezingsdebat.
En dan hebben we nog de menselijke dimensie. Terugkijkend is veel duidelijk, maar de eerste stappen daartoe lijken wankel. Neem Bill bijvoorbeeld Handhaving van de sociale zekerheid. Dit moet UWV, SVB en gemeenten meer ruimte geven om adequaat te reageren op socialezekerheidsfraude, zodat kwetsbare burgers niet meer in de knel komen als er grote terugvorderingen plaatsvinden. Een mooi doel, maar de uitvoering mislukt. Zowel het Administratief Hooggerechtshof als Raad voor de Rechtspraak Er zijn sterke bezwaren tegen het wetsvoorstel: het zal leiden tot inconsistente en onduidelijke regels, wat de uitvoering (nog) ingewikkelder zal maken.
Ewout Irrgang suggereerde in zijn interview dat er parlementariërs en het kabinet zijn om het probleem op te lossen ‘en dan is haalbaarheid een voorwaarde, of ze dat nu leuk vinden of niet.’ Daarmee geeft hij, wellicht onbedoeld, een verklaring voor het feit dat ook uitvoeringsorganisaties tijdens deze campagnes tekortschieten. Verkiezingsprogramma’s en debatten zijn er niet om problemen op te lossen, maar om stemmen te trekken. Dan moet je mensen niet vermoeien met een droge lijst met implementatieregels. Het heet prioriteiten stellen: eerst die verkiezingen winnen en dan de gladiatoren in een kamer krijgen om te vechten.
