Patiëntenstops en wachtlijsten zijn niet alleen vervelend omdat patiënten (soms langdurig) moeten wachten op de benodigde zorg. Het heeft ook praktische gevolgen: mensen moeten na een verhuizing verder weg verhuizen of kunnen niet van huisarts wisselen als ze dat willen.
Voss werkt bijvoorbeeld in Den Haag, maar heeft patiënten die in Venlo wonen. “De huisarts heeft een enorme spreiding aan patiënten. We investeren in samenwerking binnen de wijk, maar een steeds groter deel van onze patiënten woont niet meer in onze wijk. Ik ken de verpleegkundigen, fysiotherapeuten, maatschappelijk werkers hier. Ik ken de wijk Venlo. Netwerk zorg is zo belangrijk nu mensen meer zijn. Er zijn complexe vraagstukken.”
Niet alleen huisartsen hebben last van dit probleem. Ook kijken ze naar patiëntenstops en wachtlijsten elders in de zorg. Volgens beroepsvereniging KNMT zijn er door heel Nederland tandartspraktijken die tijdelijk geen nieuwe patiënten aannemen. “Deze trend zal zich de komende jaren alleen maar voortzetten”, zegt KNMT-voorzitter Hans de Vries Jaarlijks komen er zo’n 240 tandartsen bij, terwijl er zo’n 300 stoppen.
“Enorme wachtlijsten zijn geen uitzondering meer”, zegt de Vries “Dit baart ons grote zorgen: patiënten moeten wachten, moeten verder reizen om mondzorg te krijgen of krijgen die in het ergste geval niet meer.”
De geestelijke gezondheidszorg kampt al jaren met lange wachtlijsten. Bij de drie diagnosegroepen met de langste wachttijden moesten mensen gemiddeld 27 weken wachten, zo bleek het nummer Nederlandse geestelijke gezondheidszorg. Dit is veel langer dan de afgesproken maximale wachttijd van veertien weken. Ondanks vele pogingen wordt de wachtlijst steeds langer.
Sun Oving is binnenlands correspondent voor NU.nl
de waarheid Volgt de belangrijkste binnenlandse thema’s voor NU.nl, zoals zorg en onderdak.
Zorgorganisaties zijn druk bezig met het opvullen van gaten in hun eigen sector. Ook verenigingen van huisartsen en tandartsen pleiten voor extra opleidingsplaatsen en een betere spreiding van deze opleidingen over het land.
We moeten ook kijken naar de manier waarop we zorg leveren, zegt Vos. Huisartsen zijn bijvoorbeeld “redelijk succesvol” geweest in het zo toegankelijk mogelijk maken van de zorg Misschien een beetje te veel. “Is alles mogelijk wat mensen willen? Je merkt bijvoorbeeld in huisartsposts dat mensen vragen stellen die er niet per se staan.”
Over het algemeen moeten we een balans vinden tussen de zorg die we samen willen en de zorg die onze zorgprofessionals kunnen bieden, zegt Nynke Scherpbier. Hij is hoogleraar Algemene Geneeskunde aan de Rijksuniversiteit Groningen. “Het in meer balans brengen is hard werken en soms vergt het moed om ongepaste activiteiten te stoppen.” Volgens Scherpbier moet dit op alle niveaus gebeuren: “Dus van de patiënt tot de zorgverzekeraar en van de huisarts tot het ziekenhuis.”
“Wij hopen dat de wachttijden om ons heen korter worden en dat…
