Dit artikel komt uit Gelderlander. Op NU.nl verschijnt dagelijks een selectie van de beste artikelen uit kranten en tijdschriften. Daar lees je hier Meer over.
Ruim twintig vrouwen hebben de afgelopen tijd openhartig gesproken over hun ervaringen met seksisme, intimidatie, pesten en ander misbruik in Zelderlander. Rector Magnificus trad voortijdig af nadat beschuldigingen over hem in de doofpot waren gestopt. De andere twee regisseurs, Agnes Muskens en Daniël Wigboldus, willen af van de onveilige cultuur. Maar hoe?
Wigboldus: “In onze gedragscode staat duidelijk dat je professioneel met elkaar om moet gaan, of dat nu als medewerker is of als docent met een leerling. Ook staat er in dat je geen misbruik mag maken van een afhankelijkheidsrelatie. Daar zetten wij ons zeer voor in. Het is duidelijk. Als er een relatie is, moet deze openbaar worden gemaakt.’
Maskens: “Als een hoogleraar of andere docent het niet meldt, ontstaat er een duidelijke discussie. Vervolgens moeten we op basis van verhoor en verhoor bepalen welke actie nodig is.”
Wigboldus: ‘Ik wil hierover met mijn collega’s van andere universiteiten in gesprek gaan. In hoeverre kun je je als werkgever ingrijpen in het privédomein van volwassenen? Mensen hebben een vrije keuze als het gaat om het aangaan van seksuele relaties tussen volwassenen. een duidelijke gedragscode? Genoeg over verantwoordelijkheid. Heeft een leraar of hoogleraar bijvoorbeeld een afhankelijkheidsrelatie?”
Is het niet beter om seks tussen werknemers en studenten te verbieden? Er zijn universiteiten die dat wel doen, zoals Oxford.
Wigboldus: “Een heel concreet voorbeeld: als een 24-jarige leerling een relatie begint met een 23-jarige docent, staat er in de gedragscode dat dit gemeld moet worden. Dan kan er actie ondernomen worden.”
Maskens: “Waar trek je de grens? Als er een verschil is van vijftien jaar, zestien jaar, twintig jaar? Er kan nog steeds sprake zijn van ware liefde. Het moet bekend zijn, maar we kunnen ons niet altijd in iemands persoonlijke leven mengen, er zijn grenzen. Het is bijna altijd een grijs gebied. gebied.”
Maskens: “Het raakt mij elke keer weer. Daarom hoop ik dat we het kunnen terugdringen: door de hele discussie, de preventie en de vele stappen die we al gezet hebben en gaan zetten, te versoepelen, zodat we een veilige omgeving kunnen creëren voor iedereen. Schepping.”
Wigboldus: “Ik herken die cultuur niet. Ik heb er mijn hoofd over gebroken. Er stond: als dit soort dingen gebeuren, is dat helemaal niet goed.”
Wigboldus: “Er was een meer informele werkomgeving. En het lastige is dat in die omgeving een grap een goede grap is, maar voor je het weet is het ineens een grap die niet meer grappig is.”
Wigboldus: “Ik heb altijd gewerkt waar er problemen kwamen, waar klachten kwamen, of die onaanvaardbaar waren. Ook in de sociale wetenschappen zijn we in actie gekomen.”
Wigboldus: ‘Ik wil naar ze luisteren, van ze leren. Nu is het tijd om actie te ondernemen. Samen. En ik begrijp je vraag heel goed: ben ik hier de man voor of niet? Ik denk van wel, samen met de mensen om je heen ons. Onze Iedereen moet eraan werken.”
Wigboldus: “Ik waardeer ieders bijdrage aan de discussie. Jij…
